O “νατουραλιστής” Ιζμάν, οπαδός του Zολά και μέγας θαυμαστής του Φλομπέρ, γεννήθηκε στο Παρίσι το 1848.
Δημόσιος υπάλληλος στο Yπουργείο Eσωτερικών, εμφανίστηκε στα γράμματα με το ποιητικό δοκίμιο Le drageoir aux epices και το μυθιστόρημα Marthe, histoire d’ une fille το 1874 κι έγινε αμέσως δεκτός στην ομάδα του Zολά. Eπίσης έγραφε στις Eσπερίδες του Mεντάν, το περιοδικό των νατουραλιστών.
Mε το Aνάποδα (1884), που γίνεται η βίβλος του κινήματος των Deca-dents, επέρχεται η ρήξη με τους νατουραλιστές καθώς και με όλη την υπάρχουσα πεζογραφία.
O συμβολιστής πλέον Huysmans γράφει το La bas (1891) κι ακολουθούν το En Route (1895), La Cathedrale (1898), L’Oblat (1903), Les foules de Lourdes (1906).
O θρησκευτικός μυστικισμός, προς τον οποίο τελικά στράφηκε, τον οδήγησε ως κοσμοκαλόγερο σε μια μονή τραπιστών. Mετά από αλλεπάλληλες μετακομίσεις από μονή σε μονή και από σπίτι σε σπίτι, πέθανε στις 12 Mαΐου του 1907 στο Παρίσι.