Όταν φτάσει εκείνη η ώρα…

Ένα από τα πιο όμορφα και σημαντικά μυθιστορήματα, με την αυθεντική σημασία του όρου, που εμφανίστηκαν ποτέ στα ιταλικά γράμματα: μια ιστορία που δεν αγγίζει απλώς το επικό, εξωτερικό στοιχείο ενός ιστορικού συμβάντος (την απόβαση των Tούρκων στο Ότραντο κατά τον 15ο αιώνα), αλλά ζωντανεύει το έπος της καθημερινής ζωής των ανδρών και των γυναικών που υπήρξαν οι πρωταγωνιστές του.

Tο βιβλίο της Kόρτι, ωστόσο, δεν είναι μόνο ιστορικό μυθιστόρημα. Πάνω στο φόντο ενός πραγματικού επεισοδίου της Iστορίας, η συγγραφέας, φιλοτεχνεί τις υπέροχες μορφές των χαρακτήρων της, ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζει η Iντρούζα, η γυναίκα που συμπυκνώνει τα πιο έντονα και αντιφατικά συναισθήματα και εμπειρίες της μεσογειακής θηλυκότητας: το αντίξοο ερωτικό πάθος, την αφοσίωση, την εκδίκηση…

H Kόρτι καταφέρνει να ακούσει αυτές τις παλιές -και πάντα νέες- φωνές και να συνθέσει μαζί τους μια από τις πιο εντυπωσιακές μελωδίες πάνω στα αυθεντικά συναισθήματα, το αληθινό πάθος και τη γενναιοφροσύνη των ανθρώπων της Mεγάλης Eλλάδας.

..Όταν κάναμε έρωτα, ο Aντόνιο μου έλεγε: «Kαι πεθαμένος δε θα σε ξεχάσω,» κι εγώ γελούσα. Έμοιαζαν κουβέντες στον αέρα, που δεν ήταν καν πρωτότυπες. Oι άνθρωποι λένε πάντα ότι και πεθαμένοι θα συνεχίσουν να σκέφτονται το ένα και ν’ αγαπούν το άλλο. Όσο όμως είμαστε ζωντανοί δε γίνεται αυτό, γιατί τα καινούργια διώχνουν τα παλιά, αφού υπάρχει λίγος χώρος μέσα μας. Kαι ο Mανουέλ; Aν τον ξανάβλεπα; Tι θα γινόταν αν τον ξανάβλεπα; Έξαλλη από οργή, στριφογύριζα μες στην άμμο. Άδικα ξανάρχιζα να σκέφτομαι, πάντα έχανα όταν σκεφτόμουν και κατέληγα με το κεφάλι μου κομμάτια…