• Ποιος μιλάει όταν είμαστε “ερωτευμένοι”, “γοητευμένοι”, “σεξουαλικά σαγηνευμένοι”, “τρελά παθιασμένοι” ή “μεθυσμένοι απ’ τον πόθο”, και προσπαθούμε να το πούμε;
• Θα υπήρχαν αυτή η σαγήνη, το πάθος, η γοητεία, η έλξη, η μέθη, ο πόθος, αν προηγουμένως δεν είχαν υπάρξει λέξεις που έχουν χαράξει μέσα μας τις εικόνες τους και τους τρόπους για να τα ζήσουμε;
• Ως ποιο βαθμό είναι τα συναισθήματα που υποβάλλουν τις λέξεις και σε ποιο βαθμό είναι οι λέξεις που προσδίδουν μια διάσταση στα συναισθήματα;
• Mε ποιο τρόπο ο έρωτας και η γλώσσα μπορεί να γίνουν μέσα αλλαγής της μορφολογίας του κόσμου μας;
• Mε ποιο τρόπο χρησιμοποιούν οι άνθρωποι τον έρωτα και τη γλώσσα για να φτιάχνουν καινούριους κόσμους;
Aυτό δεν είναι ένα δοκίμιο πάνω στο σεξ, τον έρωτα ή τον ερωτισμό, αλλά πάνω στη γλώσσα που χρησιμοποιούν οι πρωταγωνιστές τους προκειμένου να προετοιμάσουν, να ονειρευτούν ή να αναλώσουν μια πραγματική ή φανταστική συνεύρεση. Δεν είναι ένας λόγος πάνω στον έρωτα αλλά μια εξερεύνηση του λόγου που μιλάει ο έρωτας προκειμένου να αποκαλυφθεί. Mιλάει για έρωτα, για σεξ και για ερωτισμό, προκειμένου να ανακαλύψει πώς και πόσο ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώνονται αυτές οι ορμές κι αυτά τα συναισθήματα συνδέεται με τον τρόπο που πέφτουν στα δίχτυα της κατανόησής μας.
«Δεν ξέρω πώς ν’ αγκαλιάσω την ευτυχία με τις λέξεις, με τα μάτια, με τα χέρια και την φτωχή μου την καρδιά, την ευτυχία που μου φέρνει το ότι είσαι εδώ και μου ανήκεις, καλή μου Milena».
Franz Kafka