Γυναίκες και εξουσία

Το έργο «Γυναίκες και Εξουσία», αναλύει τη διάκριση ανάμεσα σε άνδρα και γυναίκα, από την προϊστορία μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Δίνει έμφαση στην γυναίκα, ιχνηλατώντας το ρόλο της στο ηθικό, καλλιτεχνικό, οικονομικό, θρησκευτικό, και πολιτικό πλαίσιο κάθε γνωστού πολιτισμού.
Το τεράστιο αυτό –σε όγκο στοιχείων– έργο, διανθίζεται με ανέκδοτες ιστορίες, πορτρέτα γυναικών από την Κλεοπάτρα μέχρι την Ίντιρα Γκάντι, με περιγραφές της αμαζόνας και της μάγισσας, καθώς και της βυζαντινής, της αναγεννησιακής και της «αναμορφωμένης» γυναίκας…

Ο Amaury de Riencourt αντικρύζει θαρραλέα το φεμινισμό όταν δηλώνει ότι: «Το σύγχρονο γυναικείο απελευθερωτικό ρεύμα προς τη μείωση της διαφοροποίησης των φύλων με ορίζοντα την ανδρογυνεία και τις μονογενείς (unisexual) αξίες, υπονοεί τον πόθο ενός κοινωνικού και πολιτισμικού θανάτου.

Οι επιστημονικές και ιστορικές καταγραφές δείχνουν ότι η διαδικασία της εξέλιξης –από τους μονοκύτταρους οργανισμούς μέχρι την ανθρώπινη ύπαρξη– υποκινείται από την αύξηση της διαφοροποίησης των φύλων.» Οι σαφείς διακρίσεις του, ανάμεσα στο «ορθολογιστικό αρσενικό» και το «διαισθητικό θηλυκό», την «αφηρημένη ανδρική ιδέα» και την «συμπαγή γυναικεία ζωή», και ακόμη το συμπέρασμά του, ότι «ενώ οι άνδρες φτιάχνουν την Ιστορία, οι γυναίκες αποτελούν την Ιστορία, σε μια ροή όπου ενώ οι άνδρες προσπαθούν να ελέγξουν το πεπρωμένο, οι γυναίκες είναι το ίδιο το πεπρωμένο», ίσως θεωρηθούν αμφιλεγόμενες – όσο αμφιλεγόμενο είναι και το ίδιο το θέμα του βιβλίου. Αμφιλεγόμενο, από τότε που πρωτοεμφανίστηκε ο πολιτισμός μας.

Μερικές φορές, κάποια σημαντικά βιβλία δημοσιεύονται τόσο αθόρυβα που θα μπορούσε κάποιος να πει περισσότερο ότι ενσαρκώνονται παρά ότι εκδίδονται. Έπειτα υπάρχουν, περιμένοντας να ανακαλυφθούν. Το «Γυναίκες και Εξουσία» είναι πράγματι τέτοιου είδους κείμενο: δεν διαθέτει ημερομηνία λήξης και η ορμή του δυναμώνει μέσα από την πάροδο του χρόνου αγγίζοντας το μέλλον, τραβώντας την προσοχή των επερχόμενων γενεών.