Η γλώσσα της οδύνης

Ποια γλώσσα μιλά η επιστημονική Ιατρική και τι καταλαβαίνει ο άρρωστος από μια διαδικασία της οποίας είναι ταυτόχρονα υποκείμενο και αντικείμενο; Πώς διεξάγεται η ανταλλαγή ερωτήσεων και πληροφοριών μεταξύ γιατρού και αρρώστου; Τι εμποδίζει την αμοιβαία κατανόηση; Είναι απαραίτητη η κατανόηση από την πλευρά του αρρώστου για την ίασή του;

Πρόκειται για φιλοσοφικά ερωτήματα που τίθενται σε ένα από τα περιπλοκότερα προϊόντα του πολιτισμού μας, την Ιατρική, η οποία σήμερα έχει φτάσει σε εξαιρετικά επίπεδα γνώσης και αποτελεσματικότητας.
Και όμως, παρά τα επιτεύγματα των τελευταίων 50 χρονών, η σχέση μεταξύ αρρώστου και Ιατρικής είναι συχνά προβληματική και άγονη.

Στην έρευνά του, ο Λίντο Βαλντρέ πραγματεύεται ορισμένες πτυχές αυτής της δύσβατης σχέσης. Η επιστήμη αποτελεί έναν οργανωμένο κόσμου, όπου «ό,τι μπορεί να ειπωθεί, πρέπει να ειπωθεί χωρίς υπεκφυγές». Όμως ο κόσμος των ανθρώπων που υποφέρουν δεν διέπεται από την ίδια τάξη και σαφήνεια. Πρόκειται λοιπόν για δύο διαφορετικούς κόσμους και δύο διαφορετικές γλώσσες οι οποίες ίσως συνδιαλέγονται μόνο με τη μεσολάβηση του οικογενειακού γιατρού.
Ο συγγραφέας, με συγκεκριμένα παραδείγματα από τη δημοσιογραφική γλώσσα, την κοινή λογική, την επιστημονική εκλαΐκευση, την ιατρική ενημέρωση και την ιστορία της Ιατρικής προσφέρει στον αναγνώστη μια σαγηνευτική παρουσίαση της γνώσης που αφορά στον άνθρωπο περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη.