-10%

Φεντερίκο Γκαρθία

Λόρκα

Ποιήματα της Aνδαλουσίας

~~17,24 €~~ 15,52 € με ΦΠΑ

Βάρος	380 g
Διαστάσεις	12 × 17 cm
Σελίδες	382
Εξώφυλλο	Σκληρόδετο, λαμιναριστό, γκραβούρα, κουβερτούρα, υφασμάτινος. σελιδοδείκτης
Χρονολογία Παρούσας Έκδοσης	Δεκέμβριος 2024
Απόδοση - Εισαγωγή - Σχόλια:	Χρίστος Γούδης
Εικαστική επιμέλεια:	Μαρία Παναρέτου

Άμεσα Διαθέσιμο / Παράδοση 1 έως 3 ημέρες

Κωδικός Ευδόξου: N/A EAN (13) Barcode: 9789607990754 ISBN: 960-7990-75-7 Κατηγορίες: Βιογραφίες, Ιστορία / Πολιτική, Κοινωνικά θέματα / Μουσική, Παγκόσμια Λογοτεχνία / Τέχνες

Ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές και δραματουργούς σε παγκόσμια κλίμακα. Γεννήθηκε στο Φουέντε Βακέρος, στη Γρανάδα της Ισπανίας, στις 5 Ιουνίου 1898 και εκτελέστηκε κοντά στη Γρανάδα από τους εθνικιστές στις πρώτες φάσεις του εμφυλίου πολέμου, στις 19 Αυγούστου 1936.

Tο ερώτημα που αυτόματα γεννάται είναι η σχέση του πρωτότυπου ισπανικού κειμένου με το παρατιθέμενο ελληνικό υπό μορφή μετάφρασης, απόδοσης, μετάπλασης, μεταγραφής ή όποιας άλλης περισσότερο ή λιγότερο δόκιμης λέξης θέλει κάποιος να του επισυνάψει. Με λίγα λόγια στο σημείο αυτό ο μεταφραστής καλείται να απολογηθεί εν συντομία, για την τολμηρή πράξη του. Και να εκθέσει με τρόπο απόλυτα προσωπικό το τί σημαίνει γι’ αυτόν μετάφραση.

Δεν υπάρχει σοβαρότερος λόγος για να μάθουμε μια ξένη γλώσσα από το να αξιωθούμε να διαβάσουμε τους ποιητές της που εκφράστηκαν μέσα από αυτήν. Κι’ αυτό γιατί δεν υπάρχει σοβαρότερη ανθρώπινη δραστηριότητα από την ποίηση – υπό την προϋπόθεση ότι είναι πραγματική ποίηση (κριτήριο η αντοχή της στο χρόνο). Γιατί στο τέλος-τέλος όλα όσα αφορούν τον άνθρωπο, από την αίσθηση της ιερότητας της φύσης, την έκσταση του έρωτα, το δέος του μπροστά στον θάνατο και τις φιλοσοφικές του αναζητήσεις, μέχρι την υπέρτατη λογική του ρεαλισμού και της γνώσης, εκφράζονται λιτά και επιγραμματικά μέσα από τον ποιητικό λόγο.

Και για να θυμηθούμε ξανά τον Λόρκα: “ποίηση είναι κάτι που κυκλοφορεί στους δρόμους, που κινείται μόνο του, που ζει δίπλα μας. Κάθε πράγμα έχει το μυστικό του και η ποίηση είναι το μυστήριο που συνέχει όλα τα πράγματα”.

Σ’ αυτή τη δίγλωσση έκδοση –κάθε μεταφρασμένη ποιητική συλλογή οφείλει να είναι δίγλωσση, παραθέτοντας στην κρίση του αναγνώστη και το πρωτότυπο ποιητικό κείμενο– παρουσιάζονται τα μείζονα ποιητικά έργα του «Ανδαλουσιάνου» Λόρκα: το «Ποίημα για το Τραγούδι του Βαθύ-καημού», οι «Τσιγγάνικες Μπαλάντες», η «Συλλογή του Ταμαρίτ» και ο «Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας». Όλα τους αποτελούν έκφανση της λαϊκής ψυχής και της φορτισμένης ατμόσφαιρας της Ανδαλουσίας του φλαμένκο, των ελαιώνων και των ταυρομαχιών.

Είναι ανάμικτα με αρχέγονα χθόνια στοιχεία, πάθος, φανταστικούς μύθους, εσωτερικό ρυθμό, προσωπική αγωνία και γλωσσική δεξιοτεχνία, παραμέτρους που κι αυτές εκπηγάζουν από βαθύτερα σκοτεινά ρεύματα του duende (ντουέντε) του ποιητή, του αρχέτυπου σωκρατικού δαιμόνιου, της θείας αυτής μανίας, της ιερής δύναμης αποκάλυψης της φύσεως των πραγμάτων.

Σε πολλά από τα ανδαλουσιανά ποιήματα του Λόρκα είναι εμφανές ένα υπόβαθρο θρησκευτικότητας μέσα από τις βιβλικές αναφορές, την χριστιανική εικονογραφία και τη μοναδική ατμόσφαιρα κατάνυξης που επικρατεί στην Ανδαλουσία κατά την διάρκεια της εβδομάδας των Παθών.

Σε ολόκληρο το έργο του Λόρκα ο θάνατος πλανάται επίμονα. Ένας ισπανικός θάνατος αλλιώτικος από τους άλλους. Γιατί σύμφωνα με τον ίδιο τον ποιητή, στη διάλεξή του το 1933 για την Πρακτική και Θεωρία του duende: «Σε όλες τις χώρες ο θάνατος είναι το τέλος. Όταν έρχεται, οι κουρτίνες κλείνουν. Όχι όμως στην Ισπανία… Εκεί ο νεκρός είναι περισσότερο ζωντανός απ’ ότι ένας νεκρός οπουδήποτε αλλού στον κόσμο».

Όμως αρκετά είπαμε. Ο Λόρκα δεν είναι ούτε για να αναλύεται, ούτε για να σχολιάζεται ή για να επεξηγείται. Είναι για να διαβάζεται, να βιώνεται και να αγαπιέται.

Μεταφραστής

Ο Χρίστος Γούδης διετέλεσε Καθηγητής Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Πατρών (1981-2014) και παράλληλα, για έντεκα (11) συνεχόμενα έτη, Διευθυντής του Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (2001-2012). Είναι επίσης ποιητής (γράφει και δημοσιεύει ποίηση από το 1968) αλλά και συγγραφέας πολλών επιστημονικών, πολιτικών, κοινωνιολογικών, φιλοσοφικών, ιστορικών και αρχαιογνωστικών έργων. Γνωρίζει επτά ξένες γλώσσες (Αγγλικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Ρωσικά, Γαλλικά, Ιταλικά και Πορτογαλικά).

***

Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1947. Αποφοίτησε από το Α΄ Πρότυπο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών το 1964 και το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1969. Μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων ως έφεδρος σημαιοφόρος του Πολεμικού Ναυτικού (1969-1971), ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αστροφυσική στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ στην Αγγλία απ’ όπου έλαβε Μάστερ (M.Sc.) και Διδακτορικό (Ph.D.) το 1972 και 1974 αντιστοίχως. Στη συνέχεια εργάστηκε ως ερευνητής στο Τμήμα Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ στην Αγγλία έως το 1979 και στο Ινστιτούτο Αστρονομίας Max–Planck της Χαϊδελβέργης στη Γερμανία έως το 1981.

Ως παρατηρησιακός αστρονόμος έλαβε μέρος σε πολυάριθμες ερευνητικές αποστολές σε μεγάλα αστεροσκοπεία σε ολόκληρο τον κόσμο. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1981 μετά την εκλογή του ως Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών τον Ιούνιο του 1981 όπου υπηρέτησε μέχρι και τον Αύγουστο του 2014, ενώ παράλληλα από το 2001 έως το 2012 μετά την εκλογή για δύο συναπτές θητείες ήταν Διευθυντής του Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών.

Ως Διευθυντής του Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής υπήρξε ο υπεύθυνος της κατασκευής, των δοκιμών, και της εγκατάστασης του μεγάλου υπερσύγχρονου ελληνικού τηλεσκοπίου «Αρίσταρχος» (περίοδος 2001-2007), το οποίο λειτουργεί στο όρος Χελμός, σε ύψος 2.340 μέτρων.

***

Διετέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος Φυσικής κατά τις διετίες 1985-1987 και 1987-1989 και Διευθυντής του Τομέα Θεωρητικής και Μαθηματικής Φυσικής, Αστρονομίας και Αστροφυσικής τα ακαδημαϊκά έτη 1999-2000 και 2000-2001.

Κατά την περίοδο 2001 έως 2004 υπήρξε εκπρόσωπος της Ελλάδος στην Συμβουλευτική Ομάδα Κοινής Διαστημικής Πολιτικής (JSSAG: Joint Space Strategy Advisory Group) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος [EC/ESA (European Commission / European Space Agency)] στις Βρυξέλλες και στο Παρίσι, η οποία επεξεργάστηκε και συνέταξε το ρυθμιστικό πλαίσιο της επίσημης συνεργασίας τους.

Κατά την περίοδο 2004-2005 διετέλεσε εθνικός εκπρόσωπος στην επιτροπή Αεροναυτικής και Διαστήματος του 6^ου Προγράμματος Πλαισίου, στις Βρυξέλλες.

Επίσης διετέλεσε Αντιπρόεδρος του ΔΣ του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών κατά την περίοδο 2003-2007.

Επιπλέον, από το 2008 έως το 2012, ήταν Πρόεδρος της Εθνικής Αστρονομικής Επιτροπής.

***

Παράλληλα με την επιστημονική του σταδιοδρομία είχε έντονη και πολύπλευρη κοινωνική δραστηριότητα και συγκεκριμένα:

Υπήρξε ιδρυτής και Διευθυντής Σπουδών του Ελεύθερου Δημοτικού Πανεπιστημίου (ΕΛ.ΔΗ.ΠΑ) του Πειραιά, επί Δημαρχίας Ανδρέα Ανδριανόπουλου (1987–1989).

Iδρυτής και Διευθυντής του Γραφείου Επικοινωνίας του Δήμου Πατρέων, επί Δημαρχίας Ευάγγελου Φλωράτου (1999-2000).

Μέλος του Δ.Σ. του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου (ΔΗΠΕΘΕ) Πάτρας (1999 – 2002).

Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (Ε.ΣΥ.Π.) κατά την περίοδο 2010-2011 και μέλος της Διακομματικής Επιτροπής για την Παιδεία (2012).

Επίσης διετέλεσε Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής (2011-2014) και Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων (2014-2019).

***

Συμμετείχε ενεργά σε πολλές «δεξαμενές σκέψεως» και συγκεκριμένα υπήρξε:

Συνεργάτης του Κέντρου Πολιτικής Ερεύνης και Επιμορφώσεως (ΚΠΕΕ) κατά την περίοδο 1982-1986.

Ιδρυτικό μέλος και ενεργό στέλεχος της Κίνησης για τον Πολυμερή Αφοπλισμό, την Ειρήνη και την Ασφάλεια της Ευρώπης (ΚΙΠΑΕΑ) κατά την περίοδο 1984-1986.

Πρόεδρος του παραρτήματος στην Πάτρα της Εταιρείας Μελέτης Προβλημάτων Συλλογικών (ΕΜΠΡΟΣ) κατά την περίοδο 1984-1985.

Μέλος του Ιδρύματος Πολιτικών Μελετών και Επιμόρφωσης (ΙΠΟΜΕ) κατά την περίοδο 1986-1987.

Ιδρυτικό μέλος του Φιλελεύθερου Φόρουμ το 1992.

Μέλος του Κέντρου Μελέτης Προβλημάτων του Ελληνισμού (ΚΕΜΕΠΕ) το 1993.

Πρόεδρος (από το 1995) της «Εταιρείας Πολιτικής και Πολιτιστικής Παρέμβασης» στην Αχαΐα.

Συντονιστής της ομάδας Ιδεολογίας και Πολιτικής του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής» (2001-2004).

Ιδρυτής του Ινστιτούτου Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών «Ίων Δραγούμης» και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του (2007-2012).

Ιδρυτής του διαδικτυακού ιστότοπου εθνικού προσανατολισμού ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΘΕΛΗΣΗ (www.palaithel.gr) που λειτούργησε από τον Απρίλιο του 2014 έως τον Απρίλιο του 2017.

Εμπνευστής και επιστημονικός συντονιστής της έκδοσης της «Επιθεώρησης Εθνικών Επιστημονικών Ερευνών ΓΡΑΝΙΚΟΣ», ο πρώτος τόμος του οποίου κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2022, με την συμμετοχή διακεκριμένων προσωπικοτήτων του πνεύματος, των γραμμάτων και των τεχνών.

Εργογραφικό Σημείωμα

Η επιστημονική εργογραφία του Χρίστου Γούδη περιλαμβάνει άνω των ογδόντα (80) επιστημονικών δημοσιεύσεων σε διεθνή περιοδικά της ειδικότητάς του, και επιπλέον

το διεθνές σύγγραμμα «The Orion Complex: A Case Study of Interstellar Matter» (Reidel, 1982),

τα πανεπιστημιακά συγγράμματα:

«Φυσική των Αστέρων» (Πάτρα, 1982),

«Φυσική της Μεσοαστρικής Ύλης» (Πάτρα, 1982),

«Βιοαστρονομία», (Εκδόσεις Παπασωτηρίου, 1984),

«Βασικές Έννοιες Αστροφυσικής» (ΟΕΔΒ, 1985),

«Ηλιακό Σύστημα» (ΟΕΔΒ, 1985),

«Εφαρμοσμένη Οπτική», Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών, 1985),

«Αστέρες και Μεσοαστρική Ύλη» (Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών, 1986),

«Εργαστηριακή Αστροφυσική» (Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών, 1986),

«Κύματα Shock» (Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών, 2007),

«Δυναμικά Αστροφυσικά Φαινόμενα» (Εκδόσεις Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, 2007),

«Στοιχεία Κλασικού Ηλεκτρομαγνητισμού» (Εκδόσεις Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, 2007),

και με την Ε.-Π. Χριστοπούλου το μεγάλο δίτομο έργο «Αστροφυσική» (Εκδόσεις Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, 2004).

Το επιστημονικό του έργο έχει τύχει ευρύτατης αναγνώρισης από την διεθνή αστρονομική κοινότητα, όπως συνάγεται από την ποιότητα και τον αριθμό των αναφορών σε αυτό.

***

Επίσης συνέγραψε για το ευρύτερο κοινό τα έργα γενικής επιστήμης:

«Κοσμικές Διαδρομές» (Εκδόσεις Τραυλός, 1991, και αναθεωρημένη έκδοση Εκάτη, 2005),

«Εραστές των Άστρων» (Εκδόσεις Λιβάνη, 2007),

«Αστροθεολογία» (Δίαυλος, 2008),

«Η Μεγάλη Εικόνα του Ουρανού» (Εκδόσεις Ανάβαση, 2017),

«Η Μαγεία του εγκεφάλου» (Ariston Books, 2019, Εκδόσεις Έκτωρ, 2021),

«Χώρος και Χρόνος» (Κάκτος, 2021),

και σε συνεργασία με την Ε.-Π. Χριστοπούλου τα έργα

«Περί Αστρολογίας» (Δίαυλος, 1993) και

«Οι Πρωτοπόροι της Επιστήμης και της Τεχνολογίας» (Δίαυλος, 1997).

Επίσης μετέφρασε από τα αγγλικά, το επιστημονικό-φιλοσοφικό έργο του ελληνοαμερικανού Καθηγητή Φυσικής Demetris Nicolaides

«Αναζητώντας μια Θεωρία των Πάντων – Η Φιλοσοφία πίσω από την Φυσική» (Κάκτος, 2022),

και από τα βραζιλιανά, το φιλοσοφικό-επιστημονικό έργο του Καθηγητή Auterives Maciel Júnior

«Οι Προσωκρατικοί – Η εφεύρεση της Λογικής» (Τραυλός, 2024).

***

Έχει ακόμη συγγράψει τα κοινωνιολογικά, πολιτικά, φιλοσοφικά, ιστορικά και αρχαιογνωστικά έργα:

«Η Κουλτούρα της Δεξιάς» (Εκδόσεις Άγνωστο, 2005),

«Οδός Ελλήνων» (Κάκτος, 2006),

«Ανατομία της Δεξιάς» (Κάκτος, 2007),

«Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας: Από την Πτώση στην Ανεξαρτησία» (Α΄ έκδοση: Κάκτος, 2007, Β΄ έκδοση: Κάκτος, 2020),

«Λόγος για την Μάνη» (Εκδόσεις Αδούλωτη Μάνη, 2008),

«Το Σήμερα ως Αύριον και ως Χθες» (Κάκτος, 2009),

«Αλλού και Κάπως» (Patria, 2009, Νέα Γενεά, 2021),

«Η Αλήθεια για τον Μακεδονικό Αγώνα 1904-1908» (Patria, 2010, Εκδόσεις Αδούλωτη Μάνη, 2012, M–press, 2018, Εκδόσεις Έκτωρ, 2021),

«Νέος Πατριωτισμός» (Πελασγός, 2011),

«Βαϊμάρης και Θούλης (Α)γωνία» (Εκδόσεις Νέα Θέσις, 2012),

«Πατριωτική Λαϊκή Θέληση» (Εκδόσεις Mpress, 2014),

«Ελληνικός Εθνικισμός: Μία Πολιτική Πυροβασία» (Εκδόσεις Ελληνική Άνοδος, 2015),

«Οδοιπορικό στην Μάνη» (Εκδόσεις Αδούλωτη Μάνη, 2015),

το μεγάλο πολυεπίπεδο δίτομο έργο «Ενοπτικόν: ένα ερμητικό εγχειρίδιο ευτυχίας» (Εκδόσεις Τάλως Φ, 2015, Ariston Books, 2019, Εκδόσεις Έκτωρ 2023),

«Η Ελλάδα Συρίζει» (Historia, 2016),

το δίτομο έργο «Τοτέμ και Ταμπού της Νεότερης Ιστορίας μας» παράλληλα με την επιμέλεια των απομνημονευμάτων του πατέρα του Δρακούλη Γούδη «Αίμα και Χώμα» (εκδόσεις και των τριών τόμων από την «Αδούλωτη Μάνη», 2016, και επανέκδοσή τους από τις Εκδόσεις Mpress, 2017),

«Μέρες Παρακμής» (Historia, 2017),

«Σβάστικα» (Historia, 2017),

«Τα Μυστήρια των Ελλήνων» (Κάκτος, 2018),

«Απόκρυφη Γνώση» (Κάκτος, 2018),

«Ισραήλ: πριν από 50 χρόνια» (Ariston Books, 2018),

«Η Αρχαία Σπάρτη – μέσα από τη μαγεία της εικόνας» (Ariston Books, 2019, Εκδόσεις Αδούλωτη Μάνη, 2022),

«Οι Θεοί των Ελλήνων» (Ariston Books, 2019, Εκδόσεις Έκτωρ, 2022),

«Πλάτωνος Πολιτεία» (Κάκτος, 2020),

«Είμαστε ακόμα ζωντανοί;» (Εκδόσεις Έκτωρ, 2021),

«Στοχασμοί πάνω σε ένα ξεχασμένο κείμενο του Μάρτιν Χάιντεγκερ» (Εκδόσεις Έκτωρ, 2021),

«Περί του “Εόντος” Σύμπαντος Κόσμου» (Εκδόσεις Έκτωρ, 2021),

«Brasil Brasileiro» (Κάκτος, 2021),

«Ισραήλ: πριν από 50⁺ χρόνια» (Εκδόσεις Έκτωρ, 2021),

«Ανατρεπτικές Ιδεολογίες» (Νέα Γενεά, 2022),

«Ιούλιος Έβολα: ένα μικρό αφιέρωμα» (Νέα Γενεά, 2022),

«Ηράκλειτος» (Εκδόσεις Έκτωρ, 2022),

«Η ηλιθιότητα είναι μισή αρχοντιά» (Εκδόσεις Έκτωρ, 2022),

«Περί ‘Ερωτος – Πλάτωνος Συμπόσιον: οι πολλαπλές αποχρώσεις του έρωτα», (Εκδόσεις Τάλως Φ, 2024),

«Περί Ψυχής – Πλάτωνος Φαίδων: πραγματεία περί θανάτου, ψυχών και μετεμψυχώσεων», (Εκδόσεις Τάλως Φ, 2024),

ενώ σε συνεργασία με την Μαρία Καλλινάκη συνέγραψε το τρίτομο έργο

«1821:Εικονογραφία της Ελληνικής Επανάστασης» (Κάδμος, 2012),

και σε συνεργασία με την Στέλλα Σωτηροπούλου το αφιέρωμα για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση

«1821, Τα Δοξασμένα Χρόνια» (Κάκτος, 2021).

Επίσης, έχει δημοσιεύσει πάνω από πεντακόσια (500) άρθρα στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο γύρω από θέματα επιστήμης, πολιτισμού, ιστορίας, πολιτικής και κοινωνικής φιλοσοφίας ενώ παράλληλα έχει επανειλημμένως αναπτύξει τις θέσεις και τις απόψεις του γύρω από μείζονα επιστημονικά, πολιτικά, κοινωνικά, ιστορικά και εθνικά θέματα, σε πολυάριθμες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, αλλά και σε διαδικτυακές αναρτήσεις.

***

Στην ποιητική του εργογραφία περιλαμβάνονται οι ποιητικές συλλογές:

«Μνήμες» (Εποπτεία, 1988),

«Λιγεία» (Εποπτεία, 1988),

«΄Ισις» (Εποπτεία, 1988),

«Αλέξανδρος» (Αχαϊκές Εκδόσεις, 2000),

«Ιερή Συνεύρεση» (Τραυλός, 2001),

«Anáhuac» (Τραυλός, 2001),

«Παλίμψηστο» (Περί Τεχνών, 2002),

«Η Σελήνη των Νεκρών» (Εκάτη, 2005),

«Έλληνες» (Μέτρον,2006),

«Καινοφανή και Αστερόεντα» (Κάκτος,2006),

«Εκλάμψεις» (Κουλτούρα, 2011),

«Μαρία της Μάνης» (Κουλτούρα, 2011),

«Ενοπτικόν: το βιβλίο των χρησμών» (Historia, 2015, Mpress, 2018, Εκδόσεις Έκτωρ 2022),

«Οπτασίες» (Εκάτη, 2017),

«Historia de un Amor» (Εκάτη, 2017),

«Σελάνια» (Ariston Books, 2020),

«Ερωτικός Εσπερινός» (Εκδόσεις Έκτωρ, 2022),

«Ινδικό Καλοκαίρι» (Εκδόσεις Έκτωρ, 2023),

«Μαρία των Ευνοϊκών Ανέμων» (Εκάτη, 2023).

«Των Ελλήνων» (Εκδόσεις Έκτωρ, 2024), και

«Άπαντα τα ποιητικά», σε δύο τόμους (Εκάτη, 2024)

Επί πλέον μετέφρασε από τα ισπανικά, σχολίασε και παρουσίασε σε δίγλωσσες εκδόσεις τα μείζονα ποιητικά έργα του Federico Garcia Lorca στο δίτομο έργο

«ΛΟΡΚΑ: Ποιήματα της Ανδαλουσίας» (Τραυλός, 2003) και

«ΛΟΡΚΑ: Ποιητής στη Νέα Υόρκη» (Τραυλός, 2005)

όπως και από τα αγγλικά, ποιήματα Βρετανών και Ιρλανδών ποιητών που δημοσιεύθηκαν στο αφιέρωμα που ο ίδιος επιμελήθηκε

«Ποίηση και Αστρονομία» (Περί Τεχνών, 2003)

και σε πολύγλωσση έκδοση ποιήματα, τα οποία ο ίδιος μετέφρασε από εννέα διαφορετικές γλώσσες, στο έργο

«Τα Ωραιότερα Ποιήματα του Κόσμου» (Εκδόσεις Άγνωστο, 2011).

Επίσης δημοσίευσε τα έργα:

«ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ: Οι ιδέες, η ζωή, και τα ποιήματα» (Εκδόσεις Νέα Θέσις, 2012) και, σε δίγλωσση έκδοση,

«ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ: Ποιήματα» (εκτενής επιλογή και μετάφραση ποιημάτων του Έζρα Πάουντ, Εκδόσεις Νέα Θέσις, 2012).

Στο λογοτεχνικό μεταφραστικό του έργο περιλαμβάνονται:

το κλασικό «γκότθικ» έργο μυστηρίου του Φρειδερίκου Γκέρσταικερ, «Γκέρμελσχαουζεν» (Κάκτος, 2021) το οποίο μετέφρασε από τα γερμανικά, και

το αριστούργημα του Μιχαήλ Λέρμοντωφ «Ταμάν» (Εκδόσεις Έκτωρ, 2022), το οποίο μετέφρασε από τα ρωσικά.

Συγγραφέας

Φεντερίκο Γκαρθία

Ο Γκαρθία Λόρκα, του οποίου το πλήρες όνομα είναι Φεδερίκο δελ Σαγράδο Κοραθόν δε Χεσούς Γκαρθία Λόρκα ήταν Ισπανός ποιητής και δραματουργός που ανήκει στη λεγόμενη «γενιά του ’27», ομάδα συγγραφέων που προσέγγισε την ευρωπαϊκή αβάν-γκαρντ με εξαιρετικά αποτελέσματα, ούτως ώστε το πρώτο μισό του 20ου αιώνα να ορίζεται ως «αργυρή εποχή» (edad de plata) της ισπανικής λογοτεχνίας. Δολοφονήθηκε κατά το ξέσπασμα του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου από αγνώστους, οι οποίοι πολύ πιθανόν συνδέονταν με τον εθνικιστικό φασισμό, επειδή ο ίδιος σχετιζόταν ή υποστήριζε τους Δημοκρατικούς. Γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου 1898 στο Φουέντε Βακέρος, μικρό χωριό στον νομό Βέγα της περιφέρειας Γρανάδας. Ήταν γιος ενός πλούσιου γαιοκτήμονα, του Φεδερίκο Γκαρθία Ροδρίγες (1859-1945), που στο δεύτερό του γάμο νυμφεύθηκε μια νεαρή και ευαίσθητη δασκάλα, τη Βιθέντα Λόρκα Ρομέρο (1870–1959) γυναίκα με εύθραυστη υγεία, σε βαθμό που να μην θηλάσει η ίδια το γιο της, αλλά μια παραμάνα, η οποία ήταν σύζυγος του επιστάτη του πατέρα του. Παρόλα αυτά, η μητέρα επηρέασε βαθύτατα την καλλιτεχνική εκπαίδευση του γιού της: πράγματι εγκατέλειψε γρήγορα τη διδασκαλία για να αφοσιωθεί στην εκπαίδευση του μικρού Φεδερίκο, στον οποίο μετέδωσε το πάθος της για το πιάνο και τη μουσική. Το 1909 μετακόμισε με την οικογένειά του στη Γρανάδα της Ανδαλουσίας, όπου σύντομα ενεπλάκη στις δραστηριότητες των τοπικών καλλιτεχνικών ομάδων. Στη Γρανάδα σπουδάζει στο «Colegio del Sagrado Corazón», που διευθύνεται από έναν ξάδερφο της μητέρας του, και το 1914 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο, φοιτώντας αρχικά στη Νομική σχολή (όχι από δική του φιλοδοξία, αλλά για να ακολουθήσει την επιθυμία του πατέρα του) για να περάσει μετά στη φιλολογία. Γνωρίζει τις περιοχές των τσιγγάνων (gitani) της πόλης που έγιναν μέρος της ποίησής του όπως αποδεικνύεται από το Romancero του 1928. Το πρώτο του λογοτεχνικό έργο, το «Εντυπώσεις και Τοπία», δημοσιεύεται το 1918, αλλά είχε επιτυχία μόνο σε τοπικό επίπεδο. Συναντάει για πρώτη φορά αυτή την περίοδο τον λόγιο Μελτσόρ Φερνάνδεθ Αλμάγρο και τον νομικό Φερνάνδο Δε Λος Ρίος, μέλλοντα Υπουργό Παιδείας κατά τη διάρκεια της περιόδου με την ονομασία «Δεύτερη Ισπανική Δημοκρατία»: και οι δύο (ιδιαίτερα ο Φερνάνδο Δε Λος Ρίος) βοηθούν με καθοριστικό τρόπο την καριέρα του νεαρού Φεδερίκο. Ξεκινά στο μεταξύ τις σπουδές στο πιάνο υπό την καθοδήγηση του μαέστρου Αντόνιο Σεγούρα, και γίνεται ένας επιδέξιος βιρτουόζος του κλασικού ρεπερτορίου, αλλά και του λαϊκού της Ανδαλουσίας. Με τον Γραναδό μουσικό Μανουέλ Δε Φάγια, με τον οποίο διατήρησε μια δυνατή φιλία, συνεργάζεται στην οργάνωση της πρώτης τσιγγάνικης λαϊκής γιορτής τραγουδιού της Ανδαλουσίας (13-14 Ιουνίου 1922). Τα ενδιαφέροντα που σηματοδοτούν την πνευματική περίοδο του ποιητή είναι η λογοτεχνία, η μουσική και η τέχνη, που μαθαίνει από τον καθηγητή Μαρτίν Δομίνγκεθ Μπερουέτα, τον συνοδοιπόρο του στο ταξίδι σπουδών στην Καστίλλη, από την οποία θα δημιουργηθεί η συλλογή της πεζογραφίας Impresiones y paisajes (Εντυπώσεις και Τοπία). Το 1919 φτάνει στη Μαδρίτη για να συνεχίσει τις σπουδές του, κατοικώντας κοντά στην περίφημη Residencia de Estudiantes. Στο πανεπιστήμιο συνάπτει φιλία με τον Λουίς Μπουνιουέλ και τον Σαλβαδόρ Νταλί, όπως και με άλλες σημαντικές προσωπικότητες της ισπανικής ιστορίας. Μεταξύ αυτών και ο Γκρεγόριο Μαρτίνεθ Σιέρρα, ο διευθυντής τού Teatro Eslava, μετά από πρόσκλησή του οποίου ο Λόρκα γράφει και σκηνοθετεί το 1919-20, το πρώτο του έργο, Τα μάγια της πεταλούδας, το οποίο όμως δεν είχε θετική αποδοχή. Προς τα τέλη του 1929 ο Γκαρθία Λόρκα πέφτει θύμα μιας ολοένα και βαθύτερης κατάθλιψης, και αισθάνεται ενοχές για την ομοφυλοφιλία του, που καταφέρνει, όλο και λιγότερο, να κρύψει από φίλους και συγγενείς, ενώ αντίθετα η φήμη του για το Τσιγγάνικο τραγουδιστάρι εξαπλώνεται ολοένα και πιο πολύ. Η οικογένειά, του βλέποντας την επιδείνωση της ψυχολογικής του κατάστασης, οργανώνει για αυτόν ένα ταξίδι στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής με τη μυστική βοήθεια του Φερνάνδο Δε Λος Ριος, φίλου μέσω του οποίου κατάφερε να κερδίσει υποτροφία. Αυτό το ταξίδι, και συγκεκριμένα η παραμονή του στη Νέα Υόρκη, όπου ο Φεδερίκο είναι φοιτητής για σύντομο χρονικό διάστημα στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, κατέχει μεγάλη σημασία στην ποιητική δραστηριότητα του Γκαρθία Λόρκα. Αυτό που πολλοί θεωρούν αριστούργημά του, δηλαδή το έργο Ποιητής στη Νέα Υόρκη επικεντρώνεται στην αλλοτρίωση του ανθρώπου όπως τη συναντάμε στη σύγχρονη κοινωνία και τους μηχανισμούς που επιτρέπουν σε λίγους να κυριαρχούν επί των πολλών. Ένα πρωτοποριακό έργο για τα δεδομένα του καλλιτεχνικού πανοράματος σε σύγκριση με τα υπόλοιπα της εποχής, όπως οι θεατρικές πράξεις που πραγματοποιεί αυτή την περίοδο, για παράδειγμα το Έτσι πέρασαν πέντε χρόνια και Το κοινό, μόνο που αυτό θα δημοσιευθεί στα τέλη του δεκαετίας του 1970, αλλά ποτέ ολοκληρωμένο. Μετά από μια σύντομη αλλά γεμάτη ένταση παραμονή στην Κούβα, η επιστροφή του στην Ισπανία του 1930, συμπίπτει με την πτώση της δικτατορίας του Πρίμο ντε Ριβέρα και την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Το 1931 συνέθεσε το Ντιβάνι Της Ταμαρίτ, ενώ παράλληλα δούλεψε και πάνω σε έργα για το κουκλοθέατρο. Το 1931 ο Γκαρθία Λόρκα διορίζεται διευθυντής της εταιρείας Teatro Universitario la Barraca. Αυτή η εταιρεία, που ιδρύθηκε από τον Υπουργό Παιδείας, ανέλαβε την ευθύνη να διαδόσει τις θεατρικές παραγωγές τις στις πιο απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές της χώρας. Ο Γκαρθία Λόρκα δεν περιορίζεται στο να διευθύνει, αλλά είναι και ηθοποιός. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιοδείας με το «La Barraca» συγγράφει τα πιο γνωστά του θεατρικά έργα, επονομαζόμενα ως «αγροτική τριλογία», «Ματωμένος γάμος», η «Γέρμα» και «το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα», τραγωδίες με θέμα τη κοινωνική καταπίεση κι έκδηλο το ανθρώπινο στοιχείο. Αντίστοιχο θέμα έχει και το ποίημα Θρήνος Για Τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας, το οποιο τελείωσε εκείνη την εποχή. Το 1936 υποδέχθηκε τον Αλμπέρτι, καθώς επέστρεψε από τη Μόσχα. Συνέταξε μια διακήρυξη συγγραφέων κατά του φασισμού και ξεκίνησε να γράφει σειρά θεατρικών σκηνών με μορφή επιθεώρησης, ωστόσο, τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς, ξέσπασε ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος. Οταν ξέσπασε ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος, ο Γκαρθία Λόρκα αναχώρησε από τη Μαδρίτη για τη Γρανάδα με σκοπό να αποχαιρετίσει τον πατέρα του. Ωστόσο, ο Γκαρθία Λόρκα και ο κουνιάδος του, που ήταν και σοσιαλιστής δήμαρχος της Γρανάδας, συνελήφθησαν ενώ βρίσκονταν στο σπίτι των Ροσάλες, φαλαγγιτών φίλων τους. Το ξημέρωμα της 19ης Αυγούστου 1936, παραστρατιωτικοί του πολιτικού κινήματος CEDA πυροβόλησαν τον Γκαρθία Λόρκα, λόγω των αριστερών φρονημάτων του και τον έριξαν σε ανώνυμο τάφο στην περιοχή Φουεντεγράνδε δε Αλφακάρ στα περίχωρα του Βιθνάρ, κοντά στη Γρανάδα. Το εκτελεστικό απόσπασμα αριθμούσε 12 άτομα, αποτελούμενο από αστυνομικούς, εθελοντές αλλά και κρατούμενους, τους οποίους υποχρέωσαν να διαπράξουν τη δολοφονία του Λόρκα υπό την απειλή της εκτέλεσης. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν γνώριζαν καν ποιος είναι αυτός που είχαν διαταχθεί να δολοφονήσουν. Για τη δολοφονία κατηγορήθηκαν ακροδεξιοί πολιτικοί και επιχειρηματικοί κύκλοι, μέλη επιφανών οικογενειών της Γρανάδας, καθώς και κάποιοι προερχόμενοι από την άκρως συντηρητική οικογένεια του πατέρα του, οι οποίοι ήταν έξαλλοι με τον πατέρα και ως εκδίκηση σκότωσαν τον γιο. Ο τάφος του δεν βρέθηκε ποτέ ενώ καινούρια στοιχεία δίνουν νέο στίγμα για τον εντοπισμό του.