Το μέτρο του κόσμου

Ένα συναρπαστικό αφηγηματικό δοκίμιο που περιγράφει τον τρόπο που καταργήθηκαν τα δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Στη χαραυγή της Γαλλικής Επανάστασης, η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη κατέστησε τους ανθρώπους ίσους ενώπιον του νόμου. Η καθιέρωση του δεκαδικού μετρικού συστήματος, την ίδια περίοδο -διόλου τυχαία- τους κατέστησε ίσους ενώπιον της μέτρησης των πραγμάτων.

Στη Γαλλία του 1788, η μετρολογική εξουσία είναι προνόμιο των φεουδαρχών αφόρητο για το λαό: κάθε πρίγκιπας, δούκας ή μαρκήσιος, κάθε κόμης ή υποκόμης, κάθε κάτοχος ενός μικρού κομματιού γης θέλει να έχει το δικό του μέτρο. Από επαρχία σε επαρχία, από κεφαλοχώρι σε κεφαλοχώρι και μερικές φορές ακόμα και μέσα στην ίδια πόλη, τα μέτρα διαφέρουν. Η ανομοιογένεια αυτή στις μονάδες μέτρησης έγινε το σύμβολο της ανισότητας, της αδικίας και της αυθαίρετης φεουδαρχικής εξουσίας…
Το Μέτρο του Κόσμου, ένα ταξίδι στα χρόνια της Επανάστασης, αναλύει τις παράλληλες πορείες της πολιτικής και της μετρολογικής ισότητας και περιγράφει τη διανοητική και ανθρώπινη περιπέτεια που τις συνόδευε.

Στις 24 Ιουνίου 1792, δύο ταξιδιωτικές άμαξες, φορτωμένες με πολύτιμα όργανα μέτρησης, αναχωρούν από τον Κεραμεικό. Η μία έχει προορισμό τη Δουνκέρκη και η άλλη τη Βαρκελώνη. Οι επιβάτες τους, οι αστρονόμοι Πιέρ Μεσαίν και Ζαν-Μπατίστ Ντελάμπρ, έχουν επιφορτιστεί από τη Γαλλική επαναστατική κυβέρνηση με το δύσκολο έργο της μέτρησης της Μεσημβρίας.
Στα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης και σ’ εκείνα που ακολούθησαν, οι Μεσαίν και Ντελάμπρ, διασχίζοντας πεδιάδες και βουνά, εξοπλισμένοι με περίεργα όργανα, προκαλούν συχνά υποψίες: θεωρούνται μάγοι, τσαρλατάνοι, ακόμα και κατάσκοποι…