Δραπετεύστε τη νύχτα από τη Βίλα Βακιλία πάνω στα φτερά μιας σέξυ διαβόλισσας. Πετάξτε πάνω από την Θλιψαλία και το Ενιαίο Κόμμα Θλίψης με τους είκοσι προέδρους. Επισκεφθείτε τον Πρώτοπλας, τον αναβράζοντα και αρχέγονο κόσμο του Ερμή του Τρισμέγιστου. Επισκεφθείτε τον Ποσειδώνα, τις μαγεμένες θάλασσές του και το απίθανο γαλεόνι του Καπετάν Κορσέ…
Προσπαθήστε να επιστρέψετε εγκαίρως για να απαντήσετε στη μοιραία ερώτηση. Εάν τα καταφέρετε, υπάρχει ακόμα ελπίδα.
O Stefano Benni ξεδιπλώνει τις πιο σουρεαλιστικές, ξεκαρδιστικές και συγκινητικές εμπνεύσεις του για να αναρωτηθεί «Μα τι χώρα είναι τούτη εδώ όπου οι μοναδικοί που έχουν ακόμα κάποια ελπίδα αποκαλούνται απελπισμένοι;».
Mόνο η σαμπανιζέ πένα του Benni είναι σε θέση να περιγράψει με τόσο εκρηκτικό τρόπο «μια μεγάλη μάχη ιδεών στο τέλος της οποίας δεν υπάρχουν ούτε νικητές, ούτε ηττημένοι, ούτε ιδέες…»
Tο μέλλον των κατοίκων της Θλιψαλίας εξαρτάται από τη μεγάλη αναμέτρηση μεταξύ κυβέρνησης και κομητειών και όλες οι ελπίδες έχουν εναποτεθεί στον νεαρό Ηλίανθο, που έχει προσβληθεί από τη Γλυκιά Νόσο και νοσηλεύεται σε ένα κρεβάτι της Βίλας Βακιλίας…
Ο τραυματιοφορέας Καραμπόλας, επονομαζόμενος και νταλίκα των νοσοκομειακών θαλάμων, μπήκε με τις μπάντες με ένα φορείο στο τμήμα των χειρουργημένων, κυνηγώντας ένα έλκος και άρχισε μια σειρά από τρακαρίσματα και ανατροπές ασθενών από τα φορεία τους, που τον οδήγησαν στον στόχο του…
H νοσοκόμα Σωφρονία έπαιρνε οδηγίες από τον Θαλή για την πρωινή συνεδρία της κινητικής αποκατάστασης. Αυτός ο κλάδος της ιατρικής, τελειοποιημένος από τον Θαλή, βασιζόταν στη πρόκληση ευεργετικών ορμονικών και ενδορφινικών αντιδράσεων στους ασθενείς, χρησιμοποιώντας σαν μοναδικό φάρμακο το λίκνισμα του παραϊατρικού προσωπικού. Η νοσοκόμα Σωφρονία φορούσε, όταν χρειαζόταν, μια πολύ στενή ποδιά νοσοκόμας που ήταν κουμπωμένη στο μπροστινό μέρος με δώδεκα κουμπιά. Ανάλογα με την σοβαρότητα της ασθένειας και την ευαισθησία του ασθενή, αποφάσιζε να ξεκουμπώσει ένα κατάλληλο αριθμό κουμπιών, είτε στο πάνω είτε στο κάτω μέρος της θεραπεύτριας.